رابطه آسیب های ناشی از عوامل آموزشگاهی با فرایند یاددهی–یادگیری دانش آموزان دختر در مقاطع ابتدائی، راهنمائی و متوسطه شهر اصفهان

هدف کلی پژوهش حاضر بررسی رابطه آسیب های ناشی از عوامل آموزشگاهی با فرایند یاددهی – یادگیری دانش آموزان دختر در شهر اصفهان است. روش تحقیق توصیفی – پیمایشی است. جامعه آماری پژوهش شامل 556 مدیر و 7639 معلم و 140778 دانش آموز می باشد. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای می باشد که از 5 ناحیه آموزش و پرورش شهر اصفهان، دو ناحیه به صورت تصادفی ( 3 و 5) انتخاب شده است و در نهایت تعداد 14 نفر مدیر و 150 معلم و 255 دانش آموز به عنوان نمونه آماری تعیین گردید. ابزار اصلی جمع آوری داده ها، پرسشنامه 5 عاملی شخصیت (neo) و 3 پرسشنامه محقق ساخته می باشد. از آنجا که معلمان و مدیران به عنوان مولفه های اساسی در نظام آموزش و پرورش محسوب می شوند، در این پژوهش از میان عوامل متعدد آسیب زای آموزشگاهی تأکید بیشتری بر رابطه ویژگی های شخصیتی و حرفه ای معلمان و مدیران با فرایند یاددهی – یادگیری و همچنین رابطه چگونگی ارزشیابی با این فرایند مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج تحقیق نشان داد که بین مولفه های مذکور با فرایند یاددهی – یادگیری رابطه معنادار وجود دارد.